همشهری آنلاین- زهرا رفیعی: مردم سیستان و بلوچستان حق همسایهداری را با اندک داشتههایشان ادا کردند. آنها این روزها مشایعتکننده هزاران مهاجر افغانستانیاند.
رسم همسایگی
یکی از فعالان اجتماعی سیستان و بلوچستان درباره آنچه این روزها از همدلی مردم با اتباع افغانستانی میگوید: مردم سیستان و بلوچستان همیشه در سختیها کنار مردم افغانستان و پاکستان بودهاند. آنها با همسایههایشان از دیرباز مراوده داشتهاند. وقتی خبر حضور اتباع را شنیدند بدون تعلل راهی اردوگاه الغدیر و مرز شدند. آنها سعی کردند که با تامین آب و غذا شرایط را برای افغانستانیها راحتتر کنند. اتباع عمدتا از شهرهای شیراز، تهران و اصفهان با اتوبوس به اردوگاه الغدیر در جنوب زاهدان آورده میشوند و مردم آنها را با اتوبوس به مرز میرسانند.
منصور کریمدادی خستگی راه طولانی که اتباع آمدهاند و راهی که در پیش دارند را درک میکند و میگوید: اتباع به مدت یک روز در اردوگاه میمانند تا کارهای اداری و استعلامهایشان در اداره اتباع ایران انجام شود. هلال احمر مسئول اسکان و حمل و نقل آنهاست و وزارت بهداشت خدمات بهداشتی و درمانی به آنها میدهد. در این بین گروههای مردمی به اردوگاه مراجعه میکنند و اگر کمک ویژهای بخواهند با آنها همکاری میکنند.
بیشتر بخوانید:
آخرین وضعیت خروج افغان ها از کشور؛ در مرز دوغارون چه خبر است؟
پاسخ به سیاهنمایی درمورد انتقال ابتاع به کشورشان
ماجرای 12 ادعا درباره بازگشت افغانستانی ها چه بود؟ | اتباع افغانستانی مورد ضرب و شتم و اخاذی قرار گرفته اند؟
ثبت یک خاطره خوش
فعال اجتمای سیستانوبلوچستان معتقد است این استان زیرساختهای نحیفی دارد و پذیرایی از این حجم از اتباع افغانستان نیازمند کمکها و برنامهریزیهای بیشتری بود که بخش دولتی باید از پیش انجام میداد. منصور کریمدادی میگوید: نیروی انسانی در اینجا کم است و اگر فرایند بازگرداندن اتباع طول میکشد به دلیل کمبود نیروی انسانی و تعداد زیاد اتباع است.
به نظر او، نقش اصلی را مردم ایفا کردهاند. منصور کریمدادی میگوید: هر کسی به اندازه خودش سعی کرده که همسایگان با خاطرهای خوش از ایران به کشورش برگردد. مردم هر کاری کردهاند از بابت انساندوستی و همسایهداری است.
او نمیداند که پس از مرز اتباع چه شرایطی دارند ولی میداند که استانداری برای مدت سه روز به آنها جیره غذایی به صورت کنسرو داده تا اگر آن طرف شرایط پیچیده بود آنها غذا داشته باشند.
* فیلم مصطفی رسولی زاد از اردوگاه الغدیر در زاهدان
سنگ تمام میزبان
صالحه دادکانی از فعالان اجتماعی و از اهالی روستایی در حوالی خاش هم به همشهری از تجربه این چند روز میگوید: زنان از اینکه باید از ایران خارج شوند ناراحتند و گریه میکنند. آنها از اینکه برای زنان و کودکان و سالمندان در زاهدان امکاناتی فراهم شده خوشحال بودند. شیرخشک و بستههای درمانی و بهداشتی به افراد نیازمند داده شد. او هم معتقد است که مردم سیستان و بلوچستان برای مهمان همیشه سنگ تمام میگذارند.
نظر شما